بررسی و ارائه ی سرامیک محیطی معاصر با رویکردی به فنون ساخت خمره های سفالی دوران اسلامی

سفالگری در دوران معاصر همگام با سایر جنبش های هنری متحول شده و به عنوان یک وسیله ی بیانی مستقل جلوه و جایگاه تازه ای نسبت به گذشته یافته است. وقتی این تحولات با پشتوانه فرهنگی و هنر بومی همراه می شود، هنری به وجود می آید که ضمن برخورداری از تشخص و هویت ملی، توانایی پاسخ گفتن به نیازهای و دغدغه های معاصر را نیز دربر دارد. در این پایان نامه، با رویکردی نو به سنت سفالگری ایران، به ویژه فنون ساخت خمره های سفالی دوران اسلامی، از قابلیت های بالقوه موجود در آن ها به منظور ارائه سرامیک محیطی استفاده می شود، بدین جهت کشف و ارائه قابلیت ها و حدود تازه ای از این هنر دیرین، اصلی ترین هدف این پروژه محسوب می شود و در این راستا علاوه بر کاوش در سفال گذشته ی ایران، امکانات و جریاناتِ معاصر سفالگری نیز مورد بررسی و تحقیق قرار گرفته اند. بر این اساس در روند انجام این پروژه از یک سو ساختار تئوری آن با مطالعات کتابخانه ای و میدانی شکل گرفته و از سویی دیگر با تلاش های عملی جهت اثباتِ فرضیه ها و به بارنشاندن ایده ها، نتیجه و حاصل کار ملموس شده است. چنین تلاش های پیگیری منجر به دستیابیِ فنون و روش هایی برای خلق آثار سرامیکی در ابعاد بزرگ و قابل نصب در محیط شده است، که از جمله دستاوردهای این پروژه محسوب می شود.